Terug naar Kijk & Luister

Aperitiefconcert 2013


08 Sep 2013

Aperitief non sine musica

De Stad Tielt wilde haar inwoners een aperitief aanbieden in de tuin van het Huis Mulle de Terschueren in het kader van de actie “Tielt zomert”. Ietwat voorbarig optimistisch over de zomer werd de actie gepland op 8 september. In de tuin nog wel, onder de bomen aan de rand van de vijver. En daar hoort dan een concert bij.

Wie anders dan Zanglust kan de verwachtingen van alle inwoners inlossen? Ook al is het niet evident voor een symfonisch orkest om zich ‘in de wei’ op te stellen en dan nog naar een optimale klank te streven ging Zanglust moedig de uitdaging aan.

Het is een bijzondere ervaring. Op wankele stoelen op een oneffen terrein bevindt Zanglust zich wel enigszins buiten zijn gewone habitat. Maar niets houdt Bart tegen als hij zijn mensen ten behoeve van het publiek kan inzetten.

Een aantal elementen zijn daarbij aan voorzorg onderworpen. Immers, er kan zon zijn, er kan schaduw zijn, zware bewolking en dreigende buien, of een schitterende zomermorgen … het blijft altijd gokken.

Zo kwam het koor op niet onaangename wijze aan de rand van het water in de blakende zon te staan. Altijd meegenomen in een tijd waar je permanent het raden hebt wat het zal worden. Een paar meter daar vóór was het orkest opgesteld onder een mooie boom met overhangende takken die elke kans op een straaltje zon verknoeide. Het orkest zou in de schaduw moeten acteren. Misschien wat pech, maar toch te doen mits wat vestimentaire aanpassingen. Het truitje dat de koorleden al snel konden afleggen was nauwelijks voldoende om de strijkers en blazers op temperatuur te houden.

Eens dat geregeld was dachten we dat we er klaar voor waren. Door ervaring gedreven waren enkele orkestleden zo vooruitziend geweest om een aantal wasspelden uit moeders wasmand in het uniform te smokkelen om de partituren tegen wegwaaien te behoeden. Bart deed zelfs aan groothandel, wetende dat na een rukwind een onvermijdelijke chaos ontstaat om weg fladderende partituren weer op hun juiste pupiter te krijgen. Goed idee dus, want dat bleek bij momenten geen overbodige luxe te zijn geweest.

Maar toch gebeuren er dan zaken die men niet vooraf kan inschatten. Zelf kon ik ervareaugustus_20130908_4586n wat het effect is van een wesp die je tijdens het geconcentreerd spelen komt belagen door rondjes te draaien voor de neus, terwijl je aandacht zo nodig is op de partituur. Van wespen is geweten dat ze, als je er naar slaat, des te lastiger worden. Het was ook niet evident om met een strijkstok te gaan zwaaien boven de hoofden van de spelende collega’s. Maar er moest iets gebeuren en dus probeerde ik mij te redden met een bescheiden zwaaibeweging die op de wesp geen indruk scheen te maken. Ze vond er dan ook niets beters op dan op mijn viool plaats te nemen … misschien om de partituur te kunnen volgen?

Er zat dus niets anders op dan de actie te stoppen en het ongedierte van mijn instrument te verwijderen Maar zo’n beest doet niet zo meteen wat je zou willen en trok dus opnieuw ten aanval richting mijn neus. Door mijn plotse reactie verloren alle wasspelden plots hun effect zodat de partituur, waarvan de collega’s ondertussen al een aanzienlijk aantal maten verder hadden gespeeld, met een zacht windje aan het dwarrelen ging. Dat was niet voorzien in het scenario, maar is nu opgeslagen in het bestand ‘ervaringen bij spelen in open lucht’.

Overigens, de nummers die gespeeld werden vielen duidelijk in de smaak van het publiek wat dan weer een compensatie was voor de gemiste passages te wijten aan de wesp die het publiek wellicht helemaal niet had opgemerkt.

Het programma werd tot een goed einde gebracht en de tevredenheid van alle partijen was groot. Waarvan acte.

 

Paul Van de Wiele

verslaggever

 

Foto's