Terug naar Kijk & Luister

Time is Music 2013


04 May 2013

Time is Music 2013

Waar is de tijd?

‘Tijd’ is ontstaan toen het natuurlijk ritme van honger en eten, moe zijn en slapen, licht en donker door een pientere figuur aan het begrip “uur” werd gekoppeld. Sedert die dag heeft niemand ooit nog genoeg ‘tijd’. De klok werd alles bepalend voor iedereen en voor alles.

Tijd …?

Wie hem vorige weekend verloren was kon hem terugvinden in Tielt, als daar even tijd kon voor gemaakt worden en als het allemaal snel genoeg kon gaan. Want het Koor en Orkest van Zanglust hadden ongelooflijke haast want ze moesten rennen, springen, vliegen, duiken, valln, opstaan en weer doorgaan …

Er werd toch eerst maar even stil gestaan bij het nieuwe ‘logo’ dat Zanglust zich na lange tijd – 85 jaar – heeft toegemeten. Het ontwerp van Hae Kwon De Loof werd dan ook eerst even snel gepresenteerd aan het trouwe publiek dat het voortaan zal moeten stellen zonder het oude vertrouwde logo.

Dat was een logo uit de tijd van Yesterday, zoals ter illustratie door het hele gezelschap vertolkt werd. Met dank aan The Beatles … waar is de tijd?

Dirigente Leen Van Hee kreeg haar vuurdoop door met het koor het aanlokkelijke “April is in my mistress’face” te vertolken. Dat belooft voor de toekomst van Leen als dirigente die hiermee bewees het betere koorwerk aan te kunnen. Die tijd komt …

Ondertussen bleven Geert Vermeersch en Sigrid Balduck zorgen voor de voordracht van passende poëzie: een nieuw procedé dat erg gesmaakt werd door het publiek. Ze zouden daarvoor tussen de koor- en orkestnummers toch telkens de nodige tijd nemen.

Dan was de tijd gekomen om de Queen of van Sheba plechtstatig te laten aankomen begeleid door de hoboïsten Geert Coucke en Frauke Elsen en het voltallige strijkorkest. Overweldigd door deze weelde van Barok werd het Allegro uit De Lente vertolkt zoals Vivaldi die beschreven heeft in “De Vier Jaargetijden”. Soliste-violiste Mieke Verhulst, begeleid door Inge Van de Wiele en Goedele Soetewey, Tore Snauwaert en het strijkorkest maakten het publiek met dit fijne muzikale kantwerk indrukwekkend stil.

Maar het werd steeds maar later: tempus fugit! En we moeten noodgedwongen volgen. Het koor kwam die idee a capella aanbrengen waarna het gelijknamige werk van de plaatselijke componist Willie Verdievel het publiek in een specifieke stemming wist te brengen. Dit bleef niet onopgemerkt vanwege de specifieke stijl waarin de suite werd geschreven. De aanwezige componist oogstte veel bijval bij het publiek.

Twee delen uit de film “Harry Potter and the Prisoner” op muziek van de alom gekende John Williams bracht ons in een andere wereld. “A window to the Past” en “Double Trouble” werden door het publiek terecht enthousiast onthaald.

Ponchielli tenslotte schreef de opera “La Gioconda” waarin een akte handelt over de ‘dans van de uren”. Met de indrukwekkende en vrij bekende “Danza delle Ore”, die enthousiast werd gespeeld, werd het eerste deel besloten. Tijd voor een pauze: daarvoor werd dan de nodige tijd genomen.

Nadat de klok de tijd had weggetikt keerden we terug met een werkje van Jacques Brel, “les Vieux”, dat gevoelig gezongen werd door solist Geert Vermeersch. En in die zelfde verleden tijd hoorden we de vertrouwde klok van grootvader tikken via de canon die het koor a capella presenteerde. En evengoed uit dat zelfde verleden stamt het vriendelijke “Syncopated Clock” van Leroy Anderson die onmiskenbaar het tempo van de voortdravende tijd aangeeft. Ook zo is de grote metronoom de aanhef van de Maelzel-Metronoom-Canon die met zijn regelmatig heen- en weertikken de inleiding vormde voor het “Allegretto Scherzando”, een deel uit de Achtste Symfonie van Beethoven dat alom bekendheid heeft verworven en hier niet kon ontbreken. En het werd opnieuw erg gesmaakt door het publiek.

Helemaal anders klonk de “Erda’s Waarschuwing ‘Weiche, Wotan, Weiche!”. Frauke Elsen, samen met het dreigend klinkende orkest, en de indrukwekkende verschijning in een indrukwekkend stukje Wagner deed op indrukwekkende wijze het publiek huiveren. De diepe stem en het dreigende gezang miste in ieder geval niet zijn effect. Het is een fragment uit de opera “Das Rheingold”, vooravond van “Der Ring des Nibelungen”.

Uit een heel andere tijd klonk het overbekende “A boy like that” uit “West Side Story”. Het duet tussen Anita en Maria werd vertolkt door de jeugdige solisten Lotte Verstaen en Marieke Snauwaert die hiermee een bewonderenswaardige prestatie hebben neergezet. Opnieuw werd het opvallend stil bij de toehoorders …

Tenslotte kreeg de onvolprezen Verdi alle eer bij de vertolking van “Spuntato ecco il di d’esultanza”. Koor en orkest besloten het concert met de spetterende uitvoering van dit koor uit de opera “Don Carlos”.

Dirigenten Bart Snauwaert en Leen Van Hee en orkestmeester Inge Van de Wiele werden zeer terecht en onder groot applaus in de bloemen gezet. Ze presteerden het samen met het Koor en Orkest het concert “op tijd” af te leveren aan het opgetogen publiek dat daarna uitgebreid de tijd nam om gezellig na te praten.

Voor wie er meer had van verwacht: “een andere keer misschien!!”…

Want “Time is Music”!

 

Uw verslaggever

Paul Van de Wiele

mei 2013

 

Foto's